10 dagen, 10 lessen, 7 provincies: Deel 3 van mijn reisverslag, fietsvakantie 2020!

In dit laatste deel van mijn fietsvakantie kom ik tot het besef dat ik elke dag leer. Mijn vakantie is een reis, een proces en zeker geen race. Tijdens deze tien dagen heb ik dat steeds meer losgelaten. Het gaat niet om de eindbestemming, maar om de weg ertussenin.

Het huidige moment is het enige moment dat er is. Ook ervaar ik dat mijn (ingebeelde) zwakke punten helemaal niet bestaan en ik nog meer mag vertrouwen op mijn eigen kracht. Ik hoef mijzelf ook niet te vergelijken met een ander, ik fiets alleen. Het is fijn om plan B te hebben, maar ondertussen laat ik alles los en vertrouw erop dat het pad wat ik volg goed is.

Dag 8 Het leven (en mijn fietsvakantie) is een reis, geen race!

Provinc ie Gelderland: Giethoorn – Elburg

Ik word wakker door het geluid van vogeltjes en als ik de rits opendoe zie ik twee lieve zwanen vlak voor mijn tent. Wat heerlijk is dit. En wat ben ik blij met mijn stoeltje. Heerlijk om even ontspannen te genieten van het uitzicht en de natuur.

Vandaag ga ik richting Elburg, via Zwartsluis en Kampen. Een mooie route en ook vandaag fiets ik van dorpje naar dorpje. Deels kom ik op de Zuiderzeeroute terecht. Het fietsen van de Zuiderzeeroute is een wens die al 20 jaar op mijn lijstje staat. Mooi om in elk geval een deel daarvan te fietsen.

Het leven is een reis, geen race

Vandaag kwam de gedachten in mijn hoofd 'het leven is een reis en geen race'. Dat slaat natuurlijk op mijn vakantie. Ik merkte dat ik echt moest wennen om als toerist te fietsen. Dus mijn snelheid en einddoel los te laten.

Hetzelfde geldt natuurlijk voor het hele leven. Je gaat niet van doel naar doel, maar elke dag, elke ervaring is belangrijk. Alles wat je meemaakt zijn ervaringen en tussenstations op je reis. Die eeuwig doorgaan. Waarheen? Ja, dat is een vraag die moeilijk te beantwoorden is, maar eenmaal in het NU ook niet meer belangrijk is.

De zij-ingang

Als ik vlakbij de camping ben heb ik (achteraf gezien) de hoofdingang gemist. Al zoekend naar de ingang ben ik inmiddels door een hekje gegaan en via kleine bospaadjes, verschillende bruggetjes uiteindelijk achter op de camping aangekomen. Achteraf erg grappig, ik vroeg mij al af hoe iedereen zijn spullen op de camping kreeg. Gewoon via de hoofdingang dus.

Eenmaal op de camping ben ik moe. Het is inmiddels heel warm, 30 graden. Nadat mijn tent staat, staar ik eerst een uur wazig voor mij uit. Na een heerlijke douche en eten ga ik vroeg naar bed. Ik hoop er het beste van morgen.

Les 8
Het leven is een reis, geen race. Geniet van het proces.
Maak doelen om deze daarna weer los te laten en te genieten van het NU.

 

Dag 9 eenvoud maakt gelukkig

Provincie Flevoland: Elburg – Zuid-Oost Flevoland

Ik sta vandaag op tijd op om vroeg weg te gaan. Ik maak mij een beetje zorgen of ik wel voldoende hersteld ben. Omdat ik gisteren zo moe was aan het einde van de dag en het vandaag nogal heet wordt. Ik maak een combinatie tussen doelgericht fietsen en relaxed fietsen. Dat blijkt een goede beslissing en geheel onverwacht heb ik nergens last van en fiets ik erg goed.

Via de pont ga ik naar Zeewolde en stop ik bij een supermarkt. Gisteren raakte mijn eten op en had ik al boodschappen gedaan, maar vandaag heb ik echt behoefte aan brood met kaas. Na dagen rijst en havermout, komt dat inmiddels mijn neus uit.

Leerzaam gesprek en wildplukken

Veel provincies in Nederland zijn ontzettend mooi. Maar wat vind ik eigenlijk van Flevoland? Het is erg groen en heeft rechte wegen. Het is bloedheet, dus verstand op nul en fietsen.

Al vroeg kom ik aan op een relaxte natuurcamping. Er heerst een gezellig sfeer en even later krijg ik leuke buren. Ook zij zijn al een paar weken op fietsvakantie, dus dat schept een band. Wat is het toch bijzonder om te ervaren dat je met wildvreemde mensen een heel persoonlijk gesprek kunt hebben over het leven.

We praten al snel over onze levens en kwetsbaarheden zonder dat dit raar aanvoelt. Hij vertelde over de scheiding van zijn ouders in zijn jeugd, het hele proces daarna en zijn verleden met drugs. Nu studeert hij bijna af als creatief therapeut, na een opleiding psychologie gedaan te hebben.

Ik vertel hem over mijn scheiding en kinderen, mijn opleiding kruidengeneeskunde en mijn wildplukavontuur. En geef toe dat ik mijzelf nog wel eens raar vind als ik aan het wildplukken ben. Waarop ik terugkrijg dat het juist interessant is om hier veel van te weten. Blijkbaar is het een oordeel naar mijzelf. Dus heb ik weer iets geleerd.

Dezelfde avond ga ik weer op pad voor een wildplukwandeling.

Laatste avondmaal

Het aanbod van planten tijdens mijn wandeling is niet heel gevarieerd (of ik zie het niet) dus ik kom tot het volgende: smalle weegbree, duizendblad, paardenbloem en klaver. Gecombineerd met mie (kan geen rijst meer zien) en rozijnen met thee als dessert, eet ik mijn laatste avondmaal.

In de avond, bij mijn laatste kopje thee, stopt mijn brander ermee. Mijn eten was al zo goed als op en nu is mijn brander ook leeg. De beslissing om morgen naar huis te fietsen is gemaakt.

Ik lees de laatste bladzijden van mijn boek en kijk naar de kinderen op de camping. Met lange stokken houden ze marshmallows boven het vuur. Langzaam wordt het steeds donkerder, het regent een beetje en ik ga voor de laatste keer mijn tentje in om te slapen. Inmiddels heb ik het ritme van de kinderen om mij heen aangenomen, ik ga slapen als het donker wordt en sta op met het licht

Ik ga het missen deze rust en dit ritme.

Les 9
Leven in het nu, is op deze manier zo eenvoudig.
Eenvoud maakt (mij) gelukkig.

Dag 10 laatste dag

Provincie noord holland: Flevoland – Zaandam

Na een broodje en een appel, helaas zonder havermout, ga ik nu echt vroeg op pad. Voor het laatste deel van mijn reis. Ik stel mijn begin doel op Almere, dan Muiden en naar huis.

Het eerste stuk wind tegen en doorfietsen, daarna rustig aan. Toch fijn deze balans. Geen idee hoever ik kan fietsen op dit ontbijt, maar ik weet dat ik er niet over moet nadenken. Dat zal mij niet helpen.

Opdelen in kleine doelen

Ook nu heb ik mijn reis in stukken opgedeeld. Het eerste stuk windkracht 4 tegen naar Almere, flink doorfietsen. Niet nadenken en trappen.

Daarna ga ik naar Muiden waar ik als beloning en afscheid nog één keer koffie met appelgebak neem. Het laatste stuk fiets ik rustig via Amsterdam naar huis.

Les 10
Er is niets wat je echt nodig hebt, geniet van elke dag, ook al is het een rot dag.
Het leven heeft ups en downs.
Geniet van deze bijzondere reis.

Tijdens mijn vakantie las ik dit boek: 'Alleen in Iran' een westerse vrouw legt in 59 dagen hardlopend 1840 kilometer af in een land onder de sharia, Kristina Paltén, 2019

Dit verhaal laat mij inzien wat ik inspirerend vind en wat ik wil. Mijn lichaam gebruiken, één zijn met de natuur en de ontberingen die daarbij horen. Leven in en uit de natuur en (zoveel mogelijk) zelfvoorzienend zijn maakt mij blij. Afgewisseld met een gezonde balans van de luxe die we normaal gesproken hebben.

Conclusie

Als eerste ben ik ontzettend blij met hoe het is gegaan. Ik had vooraf geen idee. Ik vond het super leuk en het smaakt naar meer. Vooral om nog meer te leren om zelfvoorzienend te zijn en ik wil verder reizen. Volgend jaar ga ik zeker buiten Nederland.

Ik had niks teveel meegenomen. Het is nog wel een beetje zoeken met eten, wat is handig, lekker en vooral hoeveel is genoeg. Nu ging mijn brandstof na een week op, dus daar moet ik nog iets op verzinnen. Ik had geluk dat er niets met mijn fiets aan de hand was, maar een bijscholing op dat gebied kan geen kwaad.

De komende tijd wil ik nog meer kennis opdoen over wildplukken. En de volgende keer wil ik meer trainen voor ik aan mijn vakantie begin, zodat ik langere afstanden kan fietsen.

Wat ik gemist heb is een normale kaart en een oplader op zonne-energie. Ook neem ik volgende keer (reserve) survival voedsel mee en meer materiaal (voor noodgevallen) voor mijn fiets. 

Geniet van het leven, het duurt maar even!

Geen artikel meer missen?

Volg mij dan op https://www.facebook.com/Hartkracht