10 dagen, 10 lessen, 7 provincies: Deel 2 van mijn reisverslag fietsvakantie 2020!

In het tweede deel van mijn reis ga ik op zoek naar de juiste balans. Tussen afzien en genieten, vrijheid en structuur en toerist zijn of avonturier. Elke dag is het een uitdaging om evenwicht te vinden. Wat is goed voor mij, geeft energie, en waar word ik blij van? Ik begin aan de vierde dag. Op weg naar mijn eerste doel: Groningen.

Dag 4: Vrijheid geeft energie

Provincie Groningen: Alde Feanen – Haren

Na een woeste nacht met veel regen en onweer, is mijn tentje goed door de test gekomen. En nog mooier het is nu droog en de zon schijnt.

Pijn lijden versus genieten

Al na de eerste dag fiets ik met pijn in mijn benen en nekpijn door mijn geïmproviseerde kussen en natuurlijk door de houding op de fiets (tja ongetraind dan heb je dat). Maar dat weegt niet op tegen de vrijheid wat het fietsen mij geeft. Elke dag vind ik het heerlijk om weer op mijn fiets te stappen.

Stoppen of doorgaan

Stoppen zit niet zo in mijn systeem. Eenmaal aan, ga ik niet zo goed weer uit. Of het nu met schrijven is, met fietsen of iets anders. Ik moet mijzelf vaak toespreken om te gaan eten. Is dat raar? Ach misschien, maar het voelt heerlijk om zo in een flow te zitten.

Onderweg stoppen moet ik dus leren. Met één hand frommel ik elke keer een reepje uit mijn voortas en eet dat op. Natuurlijk is dat niet de beste manier. Dit wil ik anders, maar hiervoor moet ik mijn patroon veranderen, wat niet eenvoudig is.

In de verte zie ik een fruitstalletje. Hier ga ik stoppen en knijp in mijn remmen. Zo moeilijk is het eigenlijk niet. Ik kies een bakje blauwe bessen en eet het in één keer op. Misschien toch wat tekort aan brandstof?

Vijfsterrenhotel

In Haren (Groningen) is al mijn vermoeidheid verdwenen. Ik word verwend alsof ik in een vijfsterrenhotel ben. Mijn was wordt gedaan, ik word volgepropt met eten en slaap heerlijk. Lieve Janet, bedankt voor de goede zorgen, het was super gezellig. (ook is mijn stoeltje goed aangekomen en die kilo extra in mijn bagage heb ik er graag voor over.)

Les 4
Genieten en afzien kunnen hand en hand gaan. Vrijheid voelen om te doen wat bij jou past geeft zoveel energie!

Dag 5: Balans dag

Provincie Groningen: Haren

Wandelen, goede gesprekken, een vuurtje, heerlijk eten en rust!

Les 5
Evenwicht zorgt voor een goede balans in lichaam en geest.
Luxe en goed eten versus een sober leven.
Alleen zijn of met vrienden.
Het draait om de juiste balans.
De balans die bij jou past.

 

Dag 6: Leven in het nu maakt gelukkig

Provincie Drenthe: Haren – Hijken

Ik ga weer op pad, even is dat wel vreemd, want ik had geen specifiek doel. Inmiddels heb ik wel een keuze gemaakt en de komende drie dagen gepland. De vrijheid om te beslissen wat ik wil doen vind ik heerlijk. Al is het natuurlijk wel afhankelijk van het herstel van mijn lichaam. Maar na een dag rust en goede zorgen voel ik mij weer heel goed. Ik heb er zin in!

Ik leef, ik ben, vrijheid en structuur

Op de fiets ben ik gelijk weer helemaal in het moment. Ik leef, voel de vrijheid van helemaal met mijzelf zijn. Het NU is alles waar het om draait. Ik heb een doel, maar daarna laat ik het los. Fietsen, tentje opzetten, tentje afbreken, eten, en slapen. Heerlijk de eenvoud en de structuur en toch de vrijheid voelen.

Mooi weer of slecht weer, het maakt niet uit. Het geeft mij uitdaging en rust tegelijkertijd. Onderweg zijn en fietsen zou ik wel altijd willen. Kan dat? Het is toch een mooie droom om altijd op avontuur te zijn?

Vandaag harde wind, regelmatig regen, pijn in mijn benen en mijn pannetje met avondeten valt om, maar verder is het heerlijk om weer op pad te zijn.

Les 6
Vrijheid binnen een structuur brengt mij in het moment.
Geeft het gevoel dat ik leef.
Het enige wat dan overblijft is: Ik Ben!

 

Dag 7 Toerist of avonturier

Provincie overijssel: Hijken – Giethoorn

Na een goed ontbijt met havermout (wat ik opeet tot het mijn neus uitkomt) ga ik weer op pad. Vandaag is er weer harde wind. Ik heb besloten mijn navigatie los te laten. En fiets via alle mooie dorpjes. Het deelt mijn reis op in kleine stukken, wat mentaal beter is, mij terugbrengt naar het moment en heel praktisch geeft deze route beschutting van bomen. Het is een fantastisch mooie omgeving. De natuur geeft mij energie, het fietsen als toerist is even wennen, maar ook heerlijk.

De juiste balans: de toerist of avonturier

In het toeristische Dwingeloo stop ik om koffie te drinken, met appelgebak. Als ik dan toch toeristisch fiets, hoort dit er ook bij. Het blijft zoeken naar de juiste balans. Ik wil zelfvoorzienend zijn, sober eten, maar ik ben ook op vakantie en wil vooral genieten en lief zijn voor mijzelf.

Alleen

Hoe vaak ik de vraag al niet heb gekregen of ik dan helemaal alleen fiets? Ja dus. De meeste mensen vinden dat toch bijzonder. Terwijl ik het zelf niet zo ervaar. Alleen fietsen is prima. Je bepaalt alles zelf en daarnaast ben ik druk bezig of moe. En praten doe ik toch wel. Of hardop tegen mijzelf (ja altijd :-), of met anderen. Genoeg mensen die even een gesprek met mij willen.

Leven als avonturier

Ik begrijp mensen wel die leven als avonturier. Eigenlijk trekt het mij ook wel. Elke keer nieuw avontuur en mijn grenzen verleggen. Daar word ik blij van en ik voel dat ik leef. Is het een droom of kan het echt?

Vandaag dacht ik weer aan Philip de Roo. Ik heb hem maar één keer ontmoet, maar hij heeft mij geraakt met zijn mooie energie. Hij was avonturier en is veel te jong overleden, op de ijskap van Antarctica, verdronken toen hij op expeditie was en zijn maat Marc Cornelissen (2015).
Hij leefde het leven van zijn dromen. Hoeveel mensen doen dit eigenlijk? Zijn zich bewust van hun dromen? En wat zegt het dat het mij blijft raken?

Vaak maak je jouw eigen gevangenis,
door belemmerende overtuigingen en angsten die je tegenhouden.
En creëer je zelf je onmogelijkheden.
Zet de stappen en ga je vrijheid tegemoet.
Leef het leven van je dromen!

In Giethoorn aangekomen kom ik op het mooiste plekje van mijn vakantie. Een heel veld voor mij alleen, aan het water. Heerlijk.

Mijn kinderen

Ondertussen hou ik natuurlijk ook contact met het thuisfront, mijn kinderen. De oudste is nog thuis en gaat morgen op vakantie, de ander gaat inmiddels met de trein van Berlijn naar Praag. Natuurlijk is er nog weleens wat, dus van afstand probeer ik zo goed mogelijk advies te geven.

Ze redden het wel, hebben al zoveel overwonnen. Ik ben trots op mijn kinderen, die geen gemiddelde schoolroute hebben bewandeld (en nog niet), maar daar alleen maar levenservaring door hebben gekregen en mentaal gegroeid zijn.

Les 7
Geniet van het leven, het duurt maar even.
Dus grijp je kansen, wacht niet te lang, voor je het weet is het leven voorbij.

Wil je het eerste en laatste deel van mijn fietsvakantie en lessen lezen?

Tijdens het schrijven van dit blog luister ik naar nummers van Ellen ten Damme: Alles Draait 

Vaak ontstaat je leven onbewust en draait maar door.
Verandering aanbrengen is niet eenvoudig.
En kost tijd en moed.

Volg je hart!

(Dit geeft energie en anderen de ruimte dit ook te doen.)

Geen artikel meer missen?

Volg mij dan op https://www.facebook.com/Hartkracht

Copyright © Sandra Voetelink